Afacan, anne ve babasını üzen, hayvanları sevmeyen bir çocuktur. Bir gün babası Afacan’ı elinden tutup, Afacan’ın Amcasının Yanına çiftliğine götürür. Afacan’ın iyi bir çocuk olma macerası da böylece başlamış olur. Amcası O’na: “Hayvanları sevmeyen insanları da sevmez” diyerek, hayvanlarla oyun oynamayı ve birlikte güzel vakit geçirmeyi öğretmektedir. Ama bizim Afacan, Amcası yokken yine yapacağını yapar. Afacan’a bir oyun oynamaya karar veren Amcası, çiftliğinde yaşayan Zıpzıp (tavşan) , Havhav (köpek) ve Pamuk (kedi) ile bir araya gelir ve artık herkese güzel davranmayı öğrenmesi için Afacan’a bir oyun oynarlar. Afacan bu oyun karşısında hem üzülür hem de dersini almış olur. Herkesten özür dileyerek “Ben dersimi aldım bundan sonra herkese karşı çok iyi davranacağım” der. Çiftlikteki hayvanlar ve diğer çocuklarla oyun oynayıp dans ederek, mutluluğu paylaşırlar.